AZIZ MOUNTASSIR (MAROCCO)

PARLANDO

Le penne dei geni 

Le melodie di Mozart

Gli assoli di Marcel 

E le poesie di Shakespeare 

Con me parlarono

Sull'amore 

E del tempo che è passato   

Sulla densità dell'oscurità 

E la vendita della pace

Sulla nuda vergogna 

Che le candele sciolse

Facendo avvizzire i fiori 

Con la miseria assediandomi 

Sicurezza inviata 

Alla nullità 

E lasciando che i corpi delle vittime cadessero

Con il giallo dell'autunno 

E tempeste d'inverno 

Mi parlarono  

Dei rivoli di sangue  

Per placare i mali  

Tra le nazioni del gelsomino 

Sull'oppressione e sui sogni 

Nell'età della forca e del castigo 

Il fruscio dei miei alfabeti 

È un pisolino per colombe

Parchi vergini 

Non ancora impollinati 

Vivendo l'estasi dei desideri 

I loro occhi vedono le impurità 

La loro lingua di bellezza parla.

DUKE FOLUR

Penat e gjenive 

Meloditë e Mozartit

Solot e Marselit 

Poezitë e Shekspirit 

me mua folën

Për dashurinë 

Dhe kohën që ka kaluar   

Mbi dendësinë e errësirës 

Dhe shitjen e paqes

Për lakuriqësinë e turpit

Që qirinjtë shkriu

Lulet i bëri të thahen 

Me mjerimin më rrethoi

Sigurimin e dërguar 

Në hiç

Duke lënë trupat e viktimave të bien 

Me të zverdhjen e vjeshtës 

dhe stuhitë dimërore 

Ata më treguan për 

Currilat e gjakut  

Për të qetësuar të këqijat  

Midis kombeve të Jaseminit

Mbi shtypjen dhe ëndrrat 

Në kohën e sfurkut dhe ndëshkimit 

Shushurima e alfabeteve të mia 

Një përgjumje për pëllumbat është

Parqe të virgjëra 

Ende të pa pjalmuar

Teksa përjetojnë ekstazën e dëshirave 

Sytë e tyre shohin papastërtitë 

Gjuha e tyre për bukurinë flet