JULI SONO

Juli Sono (Albania)
Letër dashurie në shekullin e njezetë e një

Ngurrova e ngurrova,
tashmë shkruaj e shpreh
me guximin e flokëve të bardhë.
E di! Do të qeshin me mua,
do të më marrin për të çmendur.
Edhe ti e dashur, letrën kur ta lexosh,
për të çmendur do më kujtosh.
E do thuash:
"Ç'është ky ditëzi...
Letër dashurie shkruan
tani në shekullin e njëzet e një?
E pra, qenka i çmendur a i marre,
që në shekullin e e - mailit
zhgarravit letra me penën të ngjyer në kallamar!
Ç’do gjë mund të mendosh,
brengën time kurrë mos e provofsh!
Kam një jetë që të dua...
Eh! Si do ish jeta ime me ty...
A s’më thua?
Për mua, ti je deti, ndërsa unë kripa në të.
Ti je si kodra ullinjsh, ndërsa unë gjethe dafine.
Ti je lumi i rrëmbyer, ndërsa unë shelgu buzë tij.
Ti je jeta, ndërsa unë një sekondë e saj.
Ti je epshi, gëzimi, drita e lumturia,
ndërsa unë skllavi i përulur në hiret e tua.
Këtë letër po e shkruaj me shpirtin që qan,
prandaj lashë zhgarravina e njolla,
që dhimbjen time të besosh.
Mbase, edhe në këtë moshë,
akoma të më dashurosh.
Nuk kërkoj mëshirë, se mëshira s’është dashuri,
nuk kërkoj përbuzje, se ajo s’të bën njeri.
Në këtë jetë, a në tjetër jetë,
në dhomën e zbrazët të shpirtit tim,
vend për ty gjithmonë do ketë...
Pasi letrën ta kesh lexuar, mbase dashuria ime,
e zbehur nga koha do të duket,
a mbase ndjenjën time
në harresën e ëndrrave rinore e ke futur.
Përsëri të kuptoj, të fal
e përsëri do ndjehem i lumtur,
se në çantën e postierit
shëtiti një shpirt në qytet,
shëtiti një dashuri e një jetë të humbur...
I yti përjetë do të jem!
Si dashuri e qiejve të pastër,
në zemër do të të kem!

Lettera d'amore nel XXI secolo

Esitai e esitai,
e finalmente scrivo ed esprimo
con il coraggio dei capelli bianchi.
Lo so!
Rideranno di me
e per pazzo mi prenderanno.
Anche tu, amore mio,
appena leggerai questa lettera,
per pazzo mi prenderai.
E dirai:
"Chi è questo poveretto?
Lettera d'amore scrive nel ventunesimo secolo? Ebbene, sarà pazzo o folle?
Nell'era della posta elettronica
scarabocchia lettere
con una penna immersa nel calamaro?
Qualsiasi cosa puoi pensare,
ma mai ti auguro di provare la mia inquietudine!
È da una vita che ti amo...
Eh! Come sarebbe stata la mia vita con te...
Non me lo dici?
Per me tu sei il mare,
mentre io come il sale in lei.
Tu sei come colli di ulivi,
mentre io una foglia d'alloro.
Tu sei il fiume in pieno,
mentre io il salice sulle sue sponde.
Tu sei la vita,
mentre io sono un secondo.
Sei lussuria, gioia, luce e felicità,
mentre io sono l'umile schiavo delle tue grazie. Scrivo questa lettera con l'anima che lacrima, ecco perché lascio graffi e macchie,
così tu credi al mio dolore.
Forse, anche a questa età,
puoi ancora amarmi.
Non chiedo pietà,
perché la misericordia non è amore,
non chiedo disprezzo,
perché ciò non mi rende uomo.
In questa vita oppure in un'altra
nella camera vuota della mia anima
ci sarà sempre un posto per te...
Dopo che avrai letto la lettera,
forse il mio amore
sbiadito dal tempo ti sembrerà
o forse il mio sentimento
nell'oblio dei sogni giovanili l'avrai messo.
Ancora ti capisco, ti perdono
e mi sentirò di nuovo felice
che nella borsa del postino
in città camminava un'anima
camminava un' amore e una vita perduta...
Tuo per sempre sarò!
e come l'amore dei cieli limpidi
nel mio cuore ti avrò!

Traduzione di Angela Kosta scrittrice, poetessa, pubblicista e Vice Caporedattrice su Albania Press.